دف در ایران از باستان وجود داشته. به شکل چهار گوش در تمدن ایلام و قرنهای هفتم و هشتم قبل از میلاد و هنوز در برخی کشورهای عربی استفاده میشود. دف گرد (دایره شکل) در مصر سال ۱۳۰۰ پیش از میلاد بوده.
در نقاشی‌های دوران صفوی اغلب دف به همراه نی در مجلس سماع دیده میشود و در اشعار شعرای کهن نیز اغلب این دو با یکدیگر می‌آیند.
در دوران پیش از اسلام دف در موسیقی ایرانی و کُردی حضور داشته به‌طوری‌که هنوز ریتم های در موسیقی کردی وجود دارد، اما با ورود اسلام استفاده از این ساز به خانقاه‌ها و تکایای کردستان محدود شد و برای بیش از ۱۳ قرن در خانقاه‌های کردستان همدم دراویش کردستان شد و با ذکر و سماء آنها آمیخته شد
قسمتهای اصلی دف شامل کمانه و پوست است.
درمورد پوست مقایسه انواع پوست در مقاله ی دیگری توضیح داده ایم.
کمانه حلقه‌ای چوبی دف است.در صورتی که کمانه به شکل دایره ساخته شده و از تقارن کامل برخوردار باشد و پوست از طرفین یکسان کشیده شود، ساز صدای بسیار مطلوبی خواهد داشت
کمانهٔ یک‌کمه
از چوبی با قطر ۱٫۵ سانتی‌متر تهیه میشود. دو سر چوب را طوری به یکدیگر متصل می‌کنند که به شکل دایره شود. این نوع کمانه، کمتر بر اثر فشار پوست کج میشود و از نظر وزن، نسبت به نوع دیگر، سبک‌تر است.
کمانهٔ دوکمه
از دو چوب با قطری در حدود نیم سانتی‌متر که روی هم پرس شده‌اند ساخته میشود. این نوع کمانه سنگین‌تر است، اما در برابر فشار پوست مقاوم‌تر است
