هدف کلی از گذاشتن اجراهای هنرجویی ، مواجهه ی هنرجو با ابعاد جدیدتری و گسترده تری از نوازندگی و درک ارکستراسیون و هارمونی، بازشدن دریچه ی خلاقیت و بداهه پردازی، دانستن سطح نوازندگی ، واقع بینی ، ایجاد انگیزه رقابت، مواجهه با ترس و رفع استرس، افزایش اعتماد بنفس، و روابط عمومی گسترده تر و به اصطلاح خاک صحنه خوردن است.
اما خانواده و آموزشگاه باید مراقب باشند که هنرجویی در مقایسه ی خود با دیگران دچار یاس و سرخوردگی نشود یا بر عکس از آنطرف بوم نیفتد و تصور بهتر بودن ،کاملتر بودن و عدم احساس نیاز به پیشرفت و بهتر شدن در ایشان ایجاد نشود.
عده ای اندک نیز متاسفانه برعکس؛
تلقی می‌فرمایند که لطف می‌فرمایند و در کنسرت برای تبلیغات آموزشگاه حضور میابند!
و نباید هزینه ای پرداخت بفرمایند. اما ایشان آن چیز ارزشمندی را که بدست می آورند یا به روی خود نمی آورند یا بی خبرند. و این تصور یا توهم ، مانع ادامه ی راه سخت نوازندگی ایشان می‌شود.
پس خانواده های محترم باید مراقب و پیگیر باشند که ایجاد هر حالتی را در هنرجوی خود بعد از کنسرت ها به نظر مدیریت و مشاور آموزشگاه برسانند.
از سوی دیگر وقتی از هنرجویی که بر روی صحنه است فیلم و عکسی گرفته می‌شود. او می‌تواند با دیدن آن. نوازندگی و همچنین استایل خود را در هنگام نواختن ساز تحلیل نماید و معایب خود را در اجراهای بعدی اصلاح نماید.
این مثل همان جلوی آیینه تمرین کردن نوازنده است که به او دید دومی می‌دهد که همیشه قبل از نوازندگی ، خود را زودتر ببیند و اصلاح کند.
مانند کارگردانی که مدام حرکات بازیگر را در قاب دوربین ارزیابی می‌کند.
پس اساسا موضوع پرفورمنس(performanse) یا اجرا ، نه فقط در بازیگری و گویندگی بلکه در اجرای موسیقی هم بسیار حائز اهمیت است.
و هنرجو و خانواده ایشان باید به آن توجه کنند.
